Reisverslag Argentinië vakantiebestemming | Klooster Reizen Reisburo BV

Heleen haar avonturen in Argentinië

Argentinië

18/10/2023 - Geschreven door reisadviseur Heleen Akkerman

Eind september ben ik op uitnodiging van Yaxa Reizen mee geweest naar Argentinië. Het zou mijn eerste kennismaking met Zuid-Amerika worden dus ik was erg benieuwd wat me te wachten stond!

Onze kleine groep reisagenten kwam vanuit het hele land op Schiphol bij elkaar, en na een korte kennismaking gaven we onze koffers in bij de bagage drop-off van de KLM. Inchecken hadden we thuis al gedaan in de KLM-app. We kwamen vlot door de handbagage- en paspoortcontrole, en na een hapje en een drankje gingen we aan boord van het KLM-vliegtuig waarmee we van Schiphol naar Buenos Aires zouden vertrekken. Ik had een heerlijke stoel in de EconomyComfort-zone, met net even iets meer beenruimte dan de standaard economy-stoelen. Erg prettig voor een nachtvlucht van een kleine 14 uur!

Tijdens de vlucht kregen we een warme maaltijd en werden er kussentjes en dekentjes uitgedeeld zodat we lekker konden slapen. Het licht in de cabine werd gedempt en al dommelend vlogen we de oceaan over, en we waren al boven Brazilië toen de verlichting weer aan ging en we nog een ontbijtje kregen. Ik voelde me redelijk uitgerust en dat moest ook wel want we kwamen rond 9.00u ’s morgens lokale tijd aan in Argentinië dus de hele dag lag nog voor ons. Ook op het vliegveld van Buenos Aires verliep alles soepeltjes qua paspoortcontrole en bagage-afhandeling, en in de aankomsthal stond reisleidster Lu al op ons te wachten. We werden naar ons hotel (Hotel Faena) gebracht, waar we gezamenlijk konden ontbijten. Hierna hadden we een paar uur de tijd om bij te komen van de lange vlucht, eventueel een douche te nemen en ons op te laden voor wat er op het programma stond voor de rest van die dag.

Er moest natuurlijk eerst geluncht worden, en dat deden we in een sfeervol barbecue-restaurantje in de wijk La Boca. Ik denk dat vrijwel ieder restaurant in Argentinië beschikt over een grote barbecue, je ziet (en ruikt) dat ook overal. Grote lappen vlees, worstjes en steaks liggen daar te grillen. Kleine porties kennen ze dan ook niet in Argentinië, als je een steak bestelt kun je daar met gemak met z’n tweeën van eten. Deze optie wordt dan ook overal aangeboden in de restaurants: meals to share. Je bestelt dan 1 maaltijd maar krijgt 2 borden en 2 besteksets. Zo wordt er geen eten verspild!

Met de buikjes weer vol gingen we te voet op onderzoek uit in de kleurrijke wijk La Boca. Dit is een echte volkswijk met eenvoudige huizen en gezellige winkeltjes en restaurantjes. Hier ook het voetbalstadion van Boca Juniors, waar die avond een wedstrijd was dus er waren veel supporters op de been. Ook zag je veel muurschilderingen van voetbalhelden, en op een aantal balkons poppen die bijvoorbeeld Messi of Maradona moesten voorstellen. Ik vond dit echt een beetje het latina-sfeertje, erg leuk en kleurrijk allemaal. De bijnaam van Buenos Aires, “Het Parijs van Zuid-Amerika” voelde ik nog niet zo, maar misschien zou dat op de dag voor onze terugvlucht, als we onze kennismaking met de stad zouden voortzetten, wat meer naar boven komen.

Voor de avond stond er een typisch Argentijnse maaltijd op het programma: de asado. Ook dit is vlees, veel vlees, van de barbecue. Dit werd voor ons georganiseerd in een gezellige woonwijk in Buenos Aires, een enthousiaste dame ontving ons in het huis van haar vader en nam ons mee naar het gezellig verlichte terras. We kregen uitleg over de barbecue, en hoe die werd aangestoken, maar ook uitleg over verschillende soorten vlees en de bereiding daarvan. Bovendien kregen we te horen dat het in Argentinië heel bijzonder is dat de asado door vrouwen wordt gedaan, dit is normaalgesproken mannenwerk (zoals eigenlijk ook in Nederland ????). Hoewel we nog best vol zaten van de barbecue die we bij de lunch hadden gehad stortten we ons ook nu weer op al het lekkers wat van de barbecue afkwam. Naast heerlijke biefstukjes bijvoorbeeld worstjes, halve uien en gevulde paprika’s maar we kregen ook kalfswangen en bloedworst op ons bordje. Hier hadden sommigen van ons wat meer moeite mee.

Na deze lange dag kropen we moe en met een volle maag in onze bedjes.

Uitslapen was er de volgende dag helaas niet bij, maar we waren vanwege het tijdsverschil (5 uur vroeger dan in Nederland) erg vroeg wakker voor Argentijnse begrippen, dus niemand vond het erg. We werden na het ontbijt opgehaald door onze gids Lu, voor de transfer naar de luchthaven en aansluitend de vlucht naar Salta. Lu was al wat geagiteerd toen ze de hotellobby binnenstapte, want ze was eigenlijk iets te laat bij ons hotel. Oorzaak: de marathon van Buenos Aires, die vandaag plaatsvond in de stad. Een prachtig evenement, waarvoor diverse straten in en rond de stad waren afgesloten. Anders dan in Nederland, waar wegafsluitingen al weken van tevoren worden aangekondigd, besluiten de Argentijnen pas op de dag zelf waar ze de dranghekken neerzetten. Zo stuitten we onderweg naar het vliegveld op de ene na de andere wegafsluiting en belandden in files, verkeersopstoppingen en andere ellende. Na bijna een uur stonden we nog steeds in de stad en werden van het kastje naar de muur gestuurd. Tot we bij wéér een afsluiting kwamen en zowel gids als chauffeur met de verkeersagenten in gesprek gingen, toen werd er een dwanghek opzij geschoven en was de weg ineens weer open! Gelukkig waren we toen in een mum van tijd op de luchthaven. We checkten razendsnel in, renden door de paspoort- en bagagecontroles en struikelden net op tijd het vliegtuig in.

De vlucht van Buenos Aires naar Salta duurde 2 uur en bij aankomst stond er een nieuwe gids op ons te wachten, Claudio. Hij zou ons tot aan de terugvlucht naar Buenos Aires vergezellen en begeleiden.

We merkten meteen al dat het klimaat in Salta een stuk aangenamer was dan in Buenos Aires waar het net lente begon te worden en waar de bomen begonnen uit te botten. De temperatuur daar was zo’n 17 graden, maar in Salta was het ondanks de ligging in de uitlopers van de Andes al een aangename 27 graden!

Vandaag begonnen we aan de 3-daagse Calchaquí Valley tour. We reden een schitterende route die ons de hoogte in voerde. Het landschap veranderde na bijna iedere bocht, rotsformaties in rood, bruin en geel, en lage begroeiing. Verder veel metershoge cactussen, een bijzonder gezicht. Een slingerweg leidde ons na zo’n 100km door de “Cuesta del Obispo” naar een uitkijkpunt dat op ongeveer 3300m lag, we keken uit over de lager gelegen gebieden en zagen de haarspeldbochten waar we eerder waren langsgekomen. De weg die volgde was de oude Tin Tin-route, een oude weg die gebouwd is door de Inca’s. Deze weg is goed te berijden, al is een gedeelte wel onverhard. Zo bereikten we het stadje Cachi waar we overnachtten in hotel Hosteria Cachi, gevestigd in een mooie en sfeervolle haciënda. We besloten die avond niet in het hotel te gaan eten, maar wandelden naar het kleine centrale dorpspleintje waar we leuke winkeltjes en restaurantjes hadden gezien. Helaas was er niet veel te doen op het pleintje maar we vonden wel een leuk eettentje waar we gezellig hebben gegeten.

Toen we na een rustige nacht wakker werden en ons ontbijtje verorberd hadden stapten we in de bus voor een nieuwe dag ‘on the road’. Of eigenlijk ‘off the road’, want we reden over onverharde wegen. Hoewel deze wegen dus goed te berijden zijn is het af en toe een flink gehobbel. Ook vandaag verbaasden we ons weer over het afwisselende landschap en de adembenemende vergezichten en rotsformaties die we zagen. We reden door het machtige Quebrada de las Flechas, oftewel het ravijn van de speerpunten. Deze weg is geliefd bij motorrijders en wij werden dan ook regelmatig vergezeld door kleine groepen motorrijders op deze route. In de buurt van het stadje Cafayate begint de geasfalteerde weg weer, en na een hele dag hobbelen slaakten we een zucht van verlichting. In het stadje Cafayate overnachtten we in het uiterst comfortabele hotel Grace Cafayate, waar we heerijk hebben geslapen.

Cafayate ligt in het wijngebied van Argentinië. Er stond deze nieuwe morgen meteen al een wijnproeverij op het programma dus was het zaak om bij het ontbijt een goede bodem te leggen en dat deden we dan ook op het zonnige hotelterras met uitzicht over de velden met druivenranken.

We reden naar een wijnboerderij in de buurt, en kregen een rondleiding. Het was een kleine wijnboerderij, en we mochten overal kijken. Ook mocht een aantal van ons even helpen met het aanbrengen van een waslaag rond de dop van de flessen. En natuurlijk mocht er ook geproefd

worden, het leuke bij zo’n kleine wijnboerderij is dan dat dit niet in één of andere trendy proeflokaal plaatsvindt, maar gewoon in het kantoortje van de boekhouder! De wijn smaakte er niet minder om.

We reden door naar een wat grotere wijnboerderij, hier gingen we lunchen. We zaten heerlijk op de veranda en keken uit over de landerijen. Zo genoten we in het zonnetje van onze lunch en vertrokken na de middag terug in de richting van de stad Salta. De route van vandaag voerde ons door de Quebrada de las Conchas oftewel het Schelpenravijn. Hier ook weer prachtige rotsformaties in allerlei kleuren, het deed een beetje denken aan de Grand Canyon in Amerika. Opnieuw keken we onze ogen uit. Het weer begon ons aan het eind van de middag in de steek te laten, het raakte bewolkt en uiteindelijk arriveerden we aan het begin van de avond in het donker én in de stromende regen bij ons hotel. Voor ons was die regen minder leuk, maar het was in dit gedeelte van Argentinië kurkdroog, onderweg zagen we overal drooggevallen rivierbeddingen en verdorde grasvlaktes. Het had al sinds mei niet meer geregend en hoewel deze regen een druppel op een gloeiende plaat was, was dit voor de Argentijnen erg welkom.

Wij checkten in bij hotel House of Jasmines, een prachtig en sfeervol hotel gevestigd in een oude boerderij. Onze kamers lagen verdeeld in verschillende gebouwtjes in de directe omgeving van het hoofdgebouw, allemaal stuk voor stuk landelijk en heel knus ingericht alsof de tijd een eeuw had stilgestaan. Het diner vond plaats in het hoofdgebouw en terwijl de regen tegen de ramen tikte deden wij ons bij het haardvuur tegoed aan een heerlijk diner.

We werden wakker terwijl de laatste druppels nog neer miezerden, de truien en jassen moesten vandaag dus uit de koffer. We begonnen met een bezoek aan het stadje Salta, waar we een kijkje namen in de mooie kathedraal. Daarna waren we wel weer toe aan een lekker kopje koffie dus zochten we een gezellig koffietentje op. Aansluitend reden we – het wordt al bijna saai – wéér een schitterende route, deze keer via het Quebrada de Toro-ravijn.

We kwamen rond de middag aan in Purmamarca, waar we onze bagage alvast in ons hotel neerzetten. Dit hotel – Manantial del Silencio – is eigendom van de neef van onze koningin Máxima, en we zagen dan ook een aantal foto’s van haar met haar schoonfamilie tijdens een bezoek aan dit hotel. Hierna vervolgden we onze weg naar het einddoel van deze dag, de Salinas Grandes zoutvlakte, gelegen op ca. 3500m. Hiervoor moesten we ook nog weer een flink stuk omhoog, maar daarna werd het landschap vlakker en leek het alsof er in de verte een groot meer lag: geen fata morgana, maar de Salinas Grandes. De bewolking was gelukkig in de bergen blijven hangen, op de zoutvlaktes scheen de zon uitbundig. Hierdoor staken de zoutvlaktes prachtig wit af bij de blauwe lucht. Hoewel het erg hard waaide was het totaal niet koud. We hebben kort rondgelopen op de zoutvlakte, en er werden weer heel wat foto’s gemaakt! Aan het einde van de middag keerden we terug naar ons hotel in Purmamarca, en na een gezellige borrel met elkaar werden we door het hotel getrakteerd op een heerlijk diner.

Op onze laatste ochtend in de Andes brachten we ’s morgens een bezoek aan de markt van Purmamarca. Hier hebben we natuurlijk nog flink ingeslagen qua souvenirs zoals aardewerk en handgeweven omslagdoeken van lama- of schapenwol. Vanaf het knusse dorpspleintje liepen we één van de straatjes in voor de lunch, een snelle empeñada van de barbecue, alvorens we vertrokken naar het plaatsje Humahuaca. Hier stapten we over op 4WD’s, omdat we naar een uitkijkpunt gingen vanwaar we een prachtig uitzicht zouden hebben op de Cerro de los Siete Colores (de Zevenkleurige Berg). De weg daarnaartoe was smal en onverhard met scherpe haarspeldbochten. Helaas mochten we niet zelf rijden, dus stapten we in bij een piepjong knulletje en hielden ons hart vast. Al heel snel bleek dat dit piepjonge ventje een uitstekende chauffeur was en voelden we ons volkomen veilig bij hem, ondanks dat we af en toe de afgrond in keken. Gelukkig waren de uitzichten weer zo prachtig dat we vergaten daarvan te schrikken. Uiteindelijk kwamen we op het uitkijkpunt uit, en het was inderdaad prachtig! Niet alleen heeft deze bijzondere zevenkleurige berg hele mooie kleuren, maar door de vorm van de rotsformaties is er een spectaculair patroon in die kleuren te zien. Ongelooflijk dat de natuur dit voor elkaar krijgt.

Op deze hoogte merkte ik wel dat de hoogte me een beetje parten begon te spelen, ik was wat kortademig en voelde me een klein beetje duizelig. Naarmate we op de terugreis verder afdaalden zakte dat snel weer af. We werden door onze chauffeur keurig afgeleverd op de parkeerplaats waar onze bus geparkeerd stond, en keerden terug naar ons hotel waar we onze bagage ophaalden en vervolgens onderweg gingen naar de luchthaven van Jujuy.

Aan ons Andes-avontuur was helaas een einde gekomen en na een vlotte incheck vlogen we in de avond terug naar Buenos Aires waar we weer incheckten in hotel Faena, hier hebben we ook aan het begin van onze reis overnacht. Het was al rond middernacht toen we hier aankwamen maar we hebben nog wel gezellig een drankje in de hotelbar genomen en daarna gingen we slapen zodat we morgen weer fris en fruitig bij het ontbijt konden aanschuiven.

Voor onze laatste dag in Buenos Aires hadden we in de loop van de ochtend afgesproken in de stad, voor een fietstour met een Nederlandse gids. Het was heerlijk zacht lenteweer, een graadje of 20, en het zonnetje scheen. Na een korte instructie (“helm verplicht”) gingen we op pad. We fietsten door de verschillende wijken van de stad en kregen overal uitgebreide informatie van onze enthousiaste gids. Nu zagen we inderdaad wél waarom Buenos Aires “Het Parijs van Zuid-Amerika” wordt genoemd. Mooie lange avenida’s met veel groen en statige oude panden, sfeervolle terrasjes, drukke winkelstraten en gezellige parken waar gepicknickt en gesport werd. Rond de middag besloot onze gids een “koffiestop” in te lassen. Wij wilden eigenlijk gewoon lunchen, een koffiestop leek ons wat karig. Ik bestelde een carameltaartje, maar zoals onze gids ons al eerder verteld had: Argentijnen doen niet aan kleine porties en dus kreeg ik een enorm stuk gebak op mijn bordje dat ik niet eens op kreeg! Hier kon ik het dus wel degelijk op volhouden de rest van de middag. Na deze stop vervolgden we onze fietstocht en brachten nog een bezoek aan de Europees aandoende wijk La Recoleta waar koningin Máxima vroeger woonde, en stonden we stil bij het monument voor Evita Perón.

Na afloop van de fietstocht hadden we de rest van de middag vrije tijd om Buenos Aires nog wat beter te leren kennen. Met nog een aantal van mijn reisgenoten besloot ik om een taxi naar de wijk Palermo te nemen. Dit is een hippe, trendy wijk met vooral veel restaurantjes en kroegjes, maar ook kleine onafhankelijke winkels en boetiekjes. Na een leuke wandeling door dit stadsdeel ploften we neer op een terras in de voorjaarszon en gingen gezellig aan de borrel. Aan het einde van de middag waren we terug in ons hotel, voor de spectaculaire afsluiter van deze studiereis: een professionele tangoshow in ons hotel. De gids van onze fietstour had ons al verteld dat de tangoshow in hotel Faena als een van de beste in de stad bekend stond dus de verwachtingen waren hooggespannen! We werden niet teleurgesteld, na een heerlijk diner begon de wervelende show. Het was echt prachtig om te zien en voor we het wisten was de voorstelling voorbij en beseften we dat onze geweldige reis nu bijna ten einde was.

We vlogen de volgende dag in de loop van de zaterdagmiddag met de KLM terug naar Amsterdam, waar we zondagmorgen vroeg weer aankwamen.

Het was een onvergetelijke reis!

Tips:

· De beste reistijd voor Argentinië is de lente (bij ons is het dan herfst), alhoewel het land ook in de herfst (dus onze lente) goed te bezoeken is. De temperaturen in Buenos Aires zijn dan vergelijkbaar met die bij ons, in het subtropische noordwesten is het dan zo’n 26-28 graden. In het zuiden komt de temperatuur daar in die tijd niet boven de 15 graden en in hun winter (onze zomer) ligt deze zelfs rond het vriespunt.

· Plan altijd een paar dagen in Buenos Aires, deze stad is veel te mooi om puur als overstapplaats te boeken! Ik kan een fietstour zeker aanraden, en uiteraard mag een tango-show niet ontbreken.

· Voor de mooiste (ruige) natuur raad ik het noordwesten van Argentinië aan. Het zuiden, met de plaatsen Bariloche en Ushuaia, is vlakker en wat desolaat en eigenlijk alleen interessant met een cruise vanaf Ushuaia.

· Voor Argentinië heb je een geldig paspoort nodig dat nog minimaal 6 maanden na terugkeer in Nederland geldig moet zijn. Een visum is niet nodig bij verblijf korter dan 90 dagen. Vaccinaties zijn niet verplicht maar worden in sommige gevallen wel aanbevolen. Raadpleeg hiervoor de GGD.

· De wegen in Argentinië zijn, ook in de Andes, over het algemeen uitstekend. Ook de onverharde gravelwegen zijn goed te rijden. Je kunt hier dus goed met een huurauto op pad.

Vakantie Argentinië

Heeft u vragen over de beschreven reis naar Argentinië, of heeft u gewoon zin in een kopje koffie? Bezoek ons dan in Winschoten, Haren, Stadskanaal, Delfzijl of Hoogezand.

U kunt ons ook bellen of mailen, zie hiervoor onze contactpagina.